Öldüm Aman Şiiri - Orhan Börcek

Dosttan gelen tüm dertlerin,
Turabıyım ben her zaman.
Şikâyetim ondan değil,
Aşk elinden yar el aman...

Öldüm-öldüm-öldüm aman,
Ara yerde kaldım aman.
Kimselere baş eğmezdim,
Kul-kölesi oldum aman...

Bu yaraya içten-içten,
Kan ağlatır bendeki sen.
Mecnun oldum sanki resmen!
Aşk elinden yar el aman...

Öldüm-öldüm-öldüm aman,
Dört duvarda kaldım aman.
Alâsını buldum derken,
Başa bela aldım aman...

Ne yaptımsa olmadı yar!
Felek yüze gülmedi yar!
Canda takât kalmadı yar!
Aşk elinden yar el aman...

Öldüm-öldüm-öldüm aman,
Dosta haber saldım aman.
Nerdesiniz vefasızlar?
Bir başıma kaldım aman...

Bu hasretlik yetsin artık,
Istırabım bitsin artık.
Mevlam kavuştursun artık,
Aşk elinden yar el aman...

Öldüm-öldüm-öldüm aman,
Kara yerde kaldım aman.
Kimselere baş eğmezdim,
Kul-kölesi oldum aman...

Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARİ)