Oldular Şiiri - Fikret Dikmen

Evvel aşinaydı dostlar yarenler
Şimdi bir selamı vermez oldular
Var günde kapımı aşındıranlar
Dar günde halimi sormaz oldular

Türlü kumaşımdan urba giyenler
Soframda üç öğün lokma yiyenler
Ben hekimim ben tabibim diyenler
Şimdi bir yarayı sarmaz oldular

Etrafımda dönerlerdi pervane
El bağlayıp dururlardı divana
Şimdi hepsi benzediler mervana
Evvel bön olanlar kurnaz oldular

Sonradan görmeler yoldan azarken
Boylular kısaldı cüce uzarken
Fikret namertlere her gün kızarken
Mertlerde sözünde durmaz oldular