Oldular Şiiri - Veysel Soysal

Ömür boyu yal döktüğüm köpekler,
Şimdiler paçama sarar oldular.
Rastladıkça taşladığım şebekler
Bu günlerde beni arar oldular.

İzin alıp, karşımda konuşanlar,
Edep-erkan huzura sinişenler,
Her işi için umur danışanlar
Destursuz meclise girer oldular.

Ömür boyu birlik idi hayalim:
Ağlanası, açınası; vay halim!
Uzakta mukim evlad-ı iyalim.
Telefonla arar-sorar oldular.

Odundan dönerken; yokuş aşağı
Çayda-çamura kaydırsam eşeği.
Yüküm yıkılsa, köyümün uşağı
Dengimi parayla sarar oldular.

Yeşil takke hacı-hoca kanadı;
Bizim hendeşler çok erken bunadı.
Genç nesil uyanık -bunun inadı-
Çocuklar akala zarar oldular.

Torunlar tozu dumana katarlar;
Kızlar yanımda uzanır yatarlar,
Oğlanlar bacak bacağa atarlar,
Oğullarım bağdaş kurar oldular.

Ne öfkelenir,ne surat asardım.
Paylaşmaya nafakamdan keserdim.
İncinir diye sesimi kısardım.
Dostlarım hatırı kırar oldular.

Olmaz iş değilya yolumuz şaştı
Bir zaman başım darlara düştü
Alacaklılar başımıza üşüştü.
Borçlular çoktan firar oldular.

Gençliğimde görülmezdi suçlarım
Kıyamete ertelendi öçlerim.
Tepe üstü seyrelince saçlarım
Berberler gebreyle tarar oldular.

Arıyorum, bana benzer başları;
Ateşlerde yanıyorum kışları.
Ayıklanan mercimeğin taşları
Dokunur başımı yarar oldular.

Yanın yenim bütün hısım akraba
Her nedense bir azıcık kekre be.
Benzer oldu şimdileri akrebe
Başıma çorabı örer oldular.

Mal izinden çirkli suyu içenler,
Geçim için başka yolu seçenler,
Kırk yıl önce Almanya’ya göçenler.
Başımız üstüne Führer oldular(!)

Yürü, desek arabayla yürürdü.
Nere desek alır bizi sürürdü.
Para-eşya işimizi görürdü,
Urganlara unu serer oldular.

Dal gerekse, söküp verdim yapıdan
Kış-kıyamet, çekip aldım tipiden…
Komşuları çevirmezdim kapıdan
Hizmette ayağı direr oldular.

Seviyeli adı belli adamlar,
Çok havalı başı yelli adamlar
Redingotlu kelli felli adamlar
Yollara tuzağı kurar oldular.

Kudurmuşun, koy’vermezdim peşini
Vurur kırar, serer idim leşini.
Azan itin kırar idim dişini,
Enikler peşimden ürer oldular.

Bahçede budağa-dala basarak,
Sedirde kilime-çula basarak,
Kapıda boş yere zile basarak
Çocuklar fazlaca yorar oldular.

Sala bekliyor erkeği-dişişi;
Mahallenin bunca körpe kişisi
Çok yakında pişer diye pişisi,
Helvanın düşünü kurar oldular.

Veysel Soysal canım bunlara sızlar
Yollarda şaşkın, paytak giden kazlar.
Yol-yordam bilmez gerici-yobazlar
Şimdi de türemi türer oldular.