Öldükten Sonra 2 Şiiri - Mehmet Şahan

Neyleyim Leylâ'yı, kaşı kemanı;
Göz ucuyla kaşa güldükten sonra!
Neyleyim hülyayı, başı dumanı;
Rüyalarım yaşa geldikten sonra!

Gülümce açmadan alı neyleyim,
Gönlümce uçmadan dalı neyleyim!
Ömrümce içmeden balı neyleyim,
Yaz baharım kışa kaldıktan sonra!

Günü anlamadan dehri neyleyim,
Köyü bulamadan şehri neyleyim.
Neyleyim dereyi, nehri neyleyim;
Ummanlara boşa daldıktan sonra!

Gönül kapısının yok ise pimi,
Neyleyim sahrada orduyu, timi!
Neyleyim ormanı, neyleyim çimi;
Bir baştan bir başa solduktan sonra!

Neyleyim afakta duygu selini,
Neyleyim şafakta seher yelini!
Neyleyim nifakta tutan elini,
Nefs elinde maşa olduktan sonra!

Neyleyim ayasız mihneti, narı;
Neyleyim hayasız nimeti, kârı!
Neyleyim mayasız edebi, arı;
Bir olur mu hâşâ böldükten sonra!

Pir-î Fanî der ki; nefsi dışlarsan,
Her mevsim Hak deyip, Hak'ta kışlarsan!
Hep Kakk'ı düşünüp; Hak'la başlarsan,
Hak diyor ki, yaşa! Öldükten sonra!