Birçok yazar, birçok cümle yazdı.
Yazılanlar kimi zaman hissedilenlerdi,
Kimi zaman hissedilmek istenenler.
Olduklarıyla olmak istedikleri arasında gitti geldi kalemler.
Çoğu beğenilmek istedi,
Bir o kadarı alkışlanmak
Ve kuşkusuz bunları umursamayanlar da vardı.
Sonsuz uzayın,
Sonları meşhur bir gezegeninde,
Yalnızlıktan korkan,
Ama korktuğuna çılgınca sığınan insanlardı.
Dünü hatırlamayı sevmeseler de,
Dünleri hatırlatan yazılar yazmayı severlerdi.
Şimdi birçoğu artık yok,
Pek azı yaşamakta hala.
Pek azı içinde yaşadığı döngüyü görebilmekte
Ve pek çoğu içinde yaşadığı döngüyü aramakta.
Oldukça insan,
Oldukça hüzün
Ve oldukça yalnız.
Kayıt Tarihi : 19.1.2011 15:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mesut Çiftci](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/19/oldukca-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!