Olduk Şiiri - Nazmi Gökdogan

Bir zamanlar birbirine yakındık
Kardeş idik komşu idik el olduk
Ne zaman ki bencil tavır takındık
Yalnızlaştık nefsimize kul olduk

Bir tatlı dil bir güler yüz ararken
Kendimizi bu konuda yorarken
Dünya ile irtibatı kurarken
Her nedense akrabaya lâl olduk

Münakaşa, kavga ettik dağıldık
Yalnız günlük konulara eğildik
Çekişmeden önce böyle değildik
Kasırgaydık rüzgâr idik yel olduk

Geçilmiyor iftiradan yalandan
Hayır yoktur buna sessiz kalandan
Hiç birimiz razı değil olandan
İçten içe yana yana kül olduk

İstikbalden gelecekten kaygısız
Kimi var ki merhametsiz duygusuz
Hakkaniyet terimine saygısız
Bu değeler yok oldukça zül olduk

Eskiden hep sevgi aşkı yazardım
Sırf toz pembe bir dünyayı çizerdim
Ne ilgilenir ne kimseye kızardım
Der Azimet şimdi herkese ell olduk