Biz seni gülerken tanımıştık,
Ağlarken değil.
Gül kırmızısı yanaklar,
Deniz kadar engin
Ormanlar kadar derin.
Su gibi berrak bakışlar,
İlk gün kadar saf,
İlk gün kadar temiz,
Son gününde bile
Sonu kabul etmemişsin.
Sakın ağlamayın,
Sonra küserim
Üzülürüm demişsin.
Yürek dolusu dua,
Gözlerden taşacak,
Kandillerde selam,
Aminlere karışacak.
Olsa yetermiş,
Görüşmek üzere
Giden senmişsin
Üzülmeyeyim diye
Söylettirmemişsin
Bir acıyı tazeledim
Yüreğimde ateş gibi
Gözyaşı karışmış hikayeler.
Doğduğu güne inat
Öldüğünde bile güzel,
Gülümsüyordu dediler.
Seni arıyordum bilmeden,
Öldüğünü söylemediler.
Kayıt Tarihi : 31.5.2007 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Türkyılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/31/oldugunu-soylemediler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!