Olduğunca Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ne Firavun kalmıştı, ne Nemrut
Mısır, Türk’e olunca diyar-ı yurt.
Ta ki elden çıkıp, din unutulunca
Yine hortladı, “Sisi” denen Talut.

Dilimiz, dinimize engel değildir.
İçimizde bu iman, var olduğunca
Mevla’ya aşkını, müminler bilir.
Söylediklerimiz, duyulduğunca.

İşine yaradıkların, işe yaramaz.
Menfaat dostluğu var olduğunca,
Arayıp sordukların, seni aramaz.
İnsanları kırıp da, har olduğunca.

Onca ayıbımızın, hamalı iken.
Başkasının ayıbından bize ne?
“Eşeğim” dersen, hamal yükünü,
Başkasına sarf edilen, söze ne?

Kapılar vardır ahşap, demirden
Arkasında insan var olduğunca,
Kime ne yalnız geçen ömürden?
Allah'a layık olan, kul olduğunca.

Göze girmek için, göz kapakları
Sana mani olmaz, öz olduğunca
Tırnağınla kazar sın, o toprakları
Sevgi verir aşkta, güz olmadıkça.
2010