Olduğun Gibi Sevdim Şiiri - Hamiye Gül

Ben senin sakin
Sessiz duruşlarını sevmedim ki
Haylaz çocuğun edasındaki
Cesaretlerini sevdim.
Bile bile estirdiğin fırtınaları,
Buzdan keskin rüzgarlarını,
Yön bilmez,klavuz istemez
Burnu büyük tavırlarını,
Denizinin asiliğini,
Tayfunlarını sevdim.
Ve açtığında göz kapaklarını,
Kirpiklerini yavaştan fezaya
İçindeki koskocaman dünyanın,
Berrak renkleriyle
Gökyüzünde salınıp...
İşıltıları vurduğunda aksiyle bana;
Hırçın birdenbire çarpışan,
Kızgın bulutlarının arasında
Kapkara sislerini,
Yüreğindeki dumanları sevdim.
Ben seni...
Öylesine tutkun sevdim ki
Beklentisiz,
Çıkarsız tek heceyle,
Üç tanecik harf ile.
Ne zaman tutuşsam kavgalara
Fütursuz,heyecanlı ve fevri,
Desem çık git!
Git başımdan git!
Ardımdan dönme bana,
Bir daha gelme kapılarıma...
Dilimdeki inan ki yalan!
Yalan söylüyorum sana yalan!
İçimde dinmeyen,
Ölümsüz sevdalayla
Kayıtsız şartsız sevdim.
Yeter artık yeter anlasana!
Hissetmiyor musun sevildiğini?
Seni bir başına bıraktığımda,
Bütün limanları kıvılcım alevinde...
Denizi, göğü bordoya boyarcasına,
Yakarcasına sevdim.
Sen sen bunu nerden bileceksin...
İşte ben seni öyle tutkun,
Öylesine vurgun,yok olurcasına,
Suskunluğumun yangınlarında
Kül olurcasına sevdim.
Senin gibi sevmeyi
Bİr türlü öğrenemedim
Özür dilerim.
Ölmeden sevmeyi öğrenemedim
Özür dilerim.