öldüğümü sandın -sensizlikten-; ama ölmedim...
bir lokma attım ağzıma -sensizlikten-,
üstüne bir yudum da sensizlikten içtim.
kalktım ayağa
bir cigara yaktım.
dumanı tüttü...
adımlarım -sensizlik kadar- ağır, yürüdüm...
bir çift kahveden göz
boyumca kazılmış sensizlik başında.
ve inceden canıma sarmalanmış
çepeçevre etrafımda
kanımı emmeye asker, bir sülük ordusu...
öldüğümü sandın -sensizlikten-; ama ölmedim...
21/12/2012
İnönü Örsan AzizoğluKayıt Tarihi : 12.2.2021 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!