Öldüğümü bilmesinler Şiiri - Yasemin Güven

Canım yanıyor sanki ama elimden birşey gelmiyor iyileştiremiyorum kendimi...
Kalbim o kadar yorgunki yavaş yavaş oda ölüceğini hissediyor sanki...
Bir an geliyor sanki boş bir mezara gömülmüşde çıkmaya debeleniyorum...
Ben niye doğmuştum ki insanların yalanlarını duymak için mi...

Yoksa birini sevip yarı yolda kalmak için mi benim kalbimi kırmaları için mi...
Hangi dalı tutmaya çalışsam hep kırıldı yada kırdılar neden bilmiyorum...
Yorgunum birazcık uyumak istiyorum dertlerden uzak acılardan uzak çok uzak...
Şimdi git gidebildiğin kadar çok uzaklara gözümün görmediği yallarımızın kesişmediği kadar uzaklara....

En zoru ne bilirmisin etrafın kalabalıkken tek başına yapayanlız ölmek....
Vasiyetimdir tabutumu kimse tutmasın mezarıma kimse gelmesin gelmeyin...
Bu dünyada yanlız bırakanlar öldüğümde de bıraksınlar...
Sakın öldüğümde yalandan gözyaşı dökmeyin bir fatiha okumahın sakın...

Ahımdır son isteğimdir beni kimsesizler mezarlığına gömün bilmesinler...
Sakın adımı yazmasınlar mezar taşıma adı yoktu desinler tanımasınlar beni...
Hayattayken tanımadınız sormadınız ölüncede tanımayın sormayın sakın...
Üzülmüş gibi yapmayın dalın kendi dünyanıza heveslerinize gelmeyin....

YASEMİN GÜVEN