Belki öldüğüm gün
Sen umarım gerçekten mutlu
Belki de mutsuz
Olası çocuklarınla oynaşıyor olacaksın
Ve ben uzaklarda öleceğim.
Kalbinden küçük bir sızı
İncecikten geçecek
Diyeceksin kendince
Annelik şefkatindendir
Ama öldüğümden haberin olmayacak.
Kalbim başkası için atmayacak
Her nefesimde günebakan misali güneşe bakıp
Her adımda sadece ölümü isteyeceğim
Ama öldüğümden haberin olmayacak
Sen gidersen hayatımdan
Belki ölmeyeceğim
Zehir olan aşkın panzehirini
Getirirsen yüreğinde
Verirsen hepsini son katresine dek
Belki de ölmeyeceğim
Seni mutlu edebilmek için hayatımca
Uğruna pervane olup döneceğim
Mutluluk sarhoşluğu ile
Belki de ölmeyeceğim
Güneş yerine sana bakacağım
Aydınlansın diye ufkum, yüreğim yollarım
Senin için atacağım her adımı
Sen gitmezsen hayatımdan.
Kayıt Tarihi : 11.1.2008 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet belki de 51 yaş günümü böylesine hüzünlü geçirmemin nedeni bu. Babamın öldüğü yaştayım. Onu bizden ansızın koparan hain azrailin geldiği yaşta. Her şeyim ,en büyük idolüm olan babam. Bana göre en kuvvetli,en yakışıklı,en iyi ve her şeyin en lerini yakıştırdığım örnek aldığım babam.Yıllar geçsede hain ve arsız ben baba olsam da doyamadım babama siz babalarınıza sıkı sıkı sarılın sevin onu. Babalar ölmesin
TÜM YORUMLAR (1)