Öldüğümde Şiiri - Muzaffer Karabulut

Ben öldüğümde
Yakınlarım üzgün
Arkadaşlarım ağlamaklı olacak
Ben öldüğümde
Diyeceklerki şöyle iyiydi,böyle iyiydi
Yere göğe sığdaramayacaklar.
Ben öldüğümde
Bir atacaklar
Bir sallayacaklar ki
Duyanlarda ne adammış be diyecekler
Ben öldüğümde
Bir yerde ağlayacaklar
Bir yerde gülecekler
Yemek yiyecekler
Ziyafet çekecekler
O kadar yiyip içtikten sonra
Birde rahmetlinin ruhuna diyecekler
Ben öldüğümde
İmam nasıl bilirdiniz diye sorduğunda
İçlerinden kıskıs gülecekler
Ben öldüğümde
Yakınlarım,arkadaşlarım
Çabuk gömelim hemen tüyelim diyecekler
Ben öldüğümde
Arkadaşlarım,yakınlarım
Ömeyeceklerini sanacaklar
Akadaşlarıma,yakınlarıma diyeceğimki
Bırakın üzülmeyi
Bırakın ağlamayı
Gömünde gidin biran önce
Gidin buradan
Gidinde rahat edeyim
Ama duymayacaklar
Ben diyeceğimki
Ben sağken siz neredeydiniz
Kaç kere arayıp sordunuz
Hangi derdimle,dermanımla ilgilendiniz
Borç paramı verdiniz
Arayıp,sorup tesellimi ettiniz
Sarılıp dertlerimimi paylaştınız
Ekmeğime yağmı sürdünüz
Ölüncemi kıymete bindim be
Ah bir duysalar
Ah bir anlasalar
Ah ki ah
Gömüleni görmek iyidir
Nedenmi
Halinin ben gibi olacağını gör diyedir
Gerçek adalettir ölüm
Kralada,çobanada
Hastayada,sağlamada,
Çocuğada,gencede,ihtiyarada
Kadınada,erkeyede eşit mesafededir
Hiç kimseyi hiçbir canlıyı es geçmez ölüm
Ne saati nede zamanı bellidir
Bugün bana yarın sana bilinciyle bekler durur ensende
Ve nefesin kadar yakındır ölüm
Nedenmi ölür insan
Su içerkende,
Uyurkende...
Ölür insan
Sebebi yoktur ölümün