Öldüğüm Kadar Şiiri - Adem Güçlü

Ve burdayız içindeyiz hüznün;
Kör balkonlardan bakarken geriye,
Ne çok bırakmışız bıktıklarımızı,
Ne zaman ki küssem tütüne,
Ne zaman bıraksam ciğerimi önüne,
Soluduğu kadarmışım ben,
Soluduğun kadarım işte.
Dilenirken dişi kuş ağaçlara,
Ve kim bir yuva kurduysa bana içinde,
O kadarmışım..

Hatırlarım ben sadakati;
İşaret parmağının ihanetinde,
Tetik çekmeyi seven,
Hep kendini gösterir gibi,
Kaygısız parmak uçlarında ölürsem,
Bil ki,ölüdüğüm kadarmışım...