Öldüğüm Gün Şiiri - Beyaz Kamer 2

Gelmeyeceğini bile bile,her dem beklerken sesini,
Bana olan nefretin öldürdü beni,öldürdü seni.
Haftalar oldu cenazeni gömeli.
Bana öldüğümde mezarıma gelir misin,çiçek diker misin demiştin...
Ama ölürken,haber bile vermedin.
Son son bakamadım sana.
Son son bakamadım arkadaşıma.
Öldün.
Ela öldü.
Papatya öldü.
Mutluluk öldü seninle.
Benden nefret ettiğin gün,sadece ölmek istedim sessizce.
Ölmemi istediğin gün,ben de öldüm.
Ardımdan umutlarımı,nefesimi de gömdüm.
Artık papatyalara bakmıyorum,
Elayı göremiyorum.
S harfini söyleyemiyorum.
Ben artık yeşili değil siyahı seviyorum.
Yaşamak için değil,ölmek için yaşıyorum.
Acı,buhran,keder,yalnızlık.
Yeni ben...
Mezarda seni bekleyen...
Ahirette komşum olmak istemiştin.
Tek umudumu seni unutmak eyledin.
Bensiz yaşa ahiretini.
Son isteğindi ya''sil beni'.
Adam gibi sevmiştim.
Adam gibi acı çeke çeke...
Seni üzünce ölüme gidercesine...
Adam gibi de çıktım hayatından.
Bıçağı şah damarıma çekercesine.
Ben adam gibi can vererek,
Sen ceylan gibi ürkerek.
Bildiğim tek şey var.
Adam gibi seven gitmez.
Azalsa da,sevgisi bitmez.
Seviyorum okuyla kalbi öldürmez.
Son kez sevdim.
Son kez güvendim.
Son kez birisine kalbimi verdim,son kez nefesimi verdim.
Keşke cenazeme gelseydin.
Bekledim.
Her yağmur yağdığında toprağıma,bir nasılsın kelimeni bekledim.
O da fazla.
Öldüğüm gün benden nefret etmemeni bekledim.
Cennetinde mutluluklar,cehennemim bana kafi.
Ateş,acı,katran,ölümümün sahibi...