Öldüğüm Gün Şiiri - Tunç Kuyucu

Hücreye kapatılmış bir mahkum gibi,
Böyle uzak kalmışken senden,
Çaresiz elim kolum bağlı,
Çırpınırken hasretin karanlık bataklıklarında,
Gün olur bir tesadüf eseri,
Hani hasbelkader karşılaşırsak,
Eğer yüzümde görürsen tatlı bir gülüş;
Sezersen gözlerimde parlayan ışıkları,
Birini takmışsam koluma,
Sakız olmuşsa dilimde şarkılar,
Sakın inanma seni unuttuğuma
Ve sensiz bir hayata alıştığıma

Bir çiçek görürsen güneşle barışık;
Yağmurlar usulca düşerse saçlarına,
Ve kelebekler sevişirse güllere konup,
Sakın ola inama baharla tanıştığıma
Umutların içimde filizler açtığına,

Arkadaş deyip de soran olursa beni,
Omzumun üstünde görürsen bir dost eli,
Her yere yıkıldığımda,
Birisi uzanırsa kaldırmak için,
Çırparsa üzerimdeki tozu,toprağı
Sanma ki sensiz günlerimde onlar vardı
Sakın ola inanma teselli bulabildiğime,
Ve barışık olduğuma kendimle

Bir kalabalık görürsen ağıtlar yakan,
Musalla taşında bedenim yatıyorsa solgun
Tabuta konup taşınırsa omuzlarda
Rahmet okunup da gömülürse kara topraklara,
Sakın ola gelip de
Bir damla yaş dökme üstüne
Düşün ve inan ki,
Seni bırakıp da bu dünyadan giderken,
Hep gülmeni temenni etmişimdir! ...

1996