Öldü Sayarım Şiiri - Mözgür Özbek

ÖLDÜ SAYARIM

sildim sana ait anılarımı
evden attım seni hatırlatan eşyaları
soldurdum o çok sevdiğin çiçekleri
unutamıyorum o zalimce gidişini
ben seni artık öldü sayarım

bilmem mutlumusun gittiğin yerde
hayalin gözümde perde perde
hüzünler çöküyor zavallı yüreğime
bir hiç uğruna çekip gittin sebebsizce
ben seni artık öldü sayarım

ben sana canımdan can demiştim
hayatımın başı sonu sen demiştim
nerde kaldı bunca verdiğim emeklerim
haram olsun sana feda ettiğim sevgim
ben seni artık öldü sayarım

melek görünen bir şeytanmışsın
yüreğime dert ömrüme azapmışsın
bilmedim yaz ayında kışmışsın
dağı taşı devirdin üstüme
her gün ayrı bir hüzün verdin gönlüme
ben seni artık öldü sayarım

esmez artık bu dağın yelleri
ötmez artık bu bağın bülbüleri
açmaz artık gönlümün sevdalı gülleri
kuru bir hayalemiş seni seviyorum dediklerin
sahteymiş yeminlerle verdiğin sözlerin
bir rüyaymış senli günlerim
ruyadan uyandım sen gittin ben bittim
ben seni artık öldü sayarım

yüreğimi koymuştum ellerine
gönlümü sermiştin geçtiğin yollara
hiç sebeb yokken boş yere
beni benden alıp gittin sessizce
kin nefret ektin zavallı yüreğime
ben seni öldü sayarım

neydi bu öfke kin ne bu nefret
revamıydı çektiğim bunca eziyet
yoruldu gönlüm kırıldı kalbim
kalmadı artık sana minnet
ben seni artık öldü sayarım

sabahlar olmuyor artık soğuk sessiz odamda
güneş doğmuyor bedenime ruhuma
ne bir haber ne bir selam ne merhaba
istemem gelme sakın mezarıma okuma bir dua
zifiri karanlıksın aklımda fikir dimağımda
bin çile oldun düne bu güne yarınıma
vefasız diyorum adına
ben seni artık öldü sayarım

m.özgür özbek