Sırtımı yasladığım dağım devrildi
Bir yalnızlık namlusu bana çevrildi
Hayat direğim çöktü boynum eğrildi
Bu hesapsız gidişin oldu mu babam
Gönül bahçemde ulu çınar gibiydin
Can arkımı besleyen pınar gibiydin
Sanki şu azraili kınar gibiydin
Bu vedasız gidişin oldu mu babam
Hani dede olmayı bekleyecektin
Hani kızlarıma isim verecektin
Hani ya şefkatle torun sevecektin
Bu riyasız gidişin oldu mu babam
Varlığın yeterdi hiç görmesem bile
Yokluğun kaderime bir ağır çile
Yerini dolduramaz eş dost nafile
Bu nida sız gidişin oldu mu babam
En zor anımda bile umut saçandın
Kolum kanadım sendin edep hocamdın
Şu ömür ocağımda tüten bacamdın
Bu dumansız gidişin oldumu babam
Kayıt Tarihi : 9.10.2015 08:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!