Oldu mu... Şiiri - Erşah Kahraman

Sende göz yeşil,
Bende yürek yıkık.
Bu böyle olmaz.

Keşke bakmasaydım gözünün elifine
Gülmeseydik aynı şeylere
Bir sürü ortak elementler olmasaydı hayatımızda
Keşke bakmasaydın gözümün elifine.

Aynısın benimle. Apaynı (!)
Karşımda çatal adası
Aklımda gözlerin
O gülüş suratına, bu bakış belleğime.

Oysa ki hiç de aşkasım yoktu
Hele ki başkasına ait bir yüreğe
Bırak aşık olmayı, meyil vermeyi bile
Delikanlılığın son kalesine saldırı olarak düşünürken

Sende gülüş nefis
Bende aşk pek bi' sahici
Bu işin ismi umutsuz vaka!

Şimdi benim suçum ne?
Daha önce karşılaşmamışsak,
Bakmamışsa elifim elifine
Aşık olmayı deneyememişsek!

Bi' de bu Bodrum'a aşk yeri derler
Böyle aşkın şehrini yiyeyim!
Bi' kıpırtı verdi,
Yine bi' ser yarattı
Uzattı, sildirdi, söküp attı.

Sende yüreğine sahip bi' yürek,
Bende -artık- sahip isteyen bi' yürek!
Oldu mu sana 1-1 berabere!