Öldü kahrından Şiiri - Ali Akın 2

Kerem sevdi,Mecnun sevdi,sevildi,
Benim dostum,sevilmeden,çok sevdi,
Onurluydu,asla aptal değildi,
Kendi kaderine,küstü kahrından.

Yüreği sevgiyle,coştu her zaman,
Aşkını kalbine,gömdü gariban,
Hep seni düşündü,hep seni inan,
Daha gencecikti,soldu kahrından.

Anlatmadı,hiç kimseye derdini,
Öyle bir sevdaya,verdi kendini,
Bir bana,ölmeden açtı,kalbini,
Nasıl bir göz yaşı,döktü kahrından.

Korkmuş diyememiş,sana aşkını,
Hiç sevmemiş,senden başka kadını,
Sayıkladı durdu, her an adını,
Ölürken kendine,güldü kahrından.

Bir o kadar temizdi,bir o kadar saf,
Kendini suçlardı,değilmi tuhaf,
İsterdi Tanrıdan,başkasına af,
Günahkar bir kulum,derdi kahrından.

Bir kerecik Ali,desen yeterdi,
Yüzü güler,başı göğe,değerdi,
Sevincinden,yıldızlarda gezerdi,
Sevdi,sevilmedi,öldü,kahrından.
2002