Öldü Hekimler Şiiri - Samettin Şenkaya

Öldü Hekimler

Şifa dağıtırken bela buldular
Hâin bir kurşunla öldü hekimler
Gonca gül idiler çabuk soldular
Ömrün baharında soldu hekimler.

Güler yüzle hasta alıp baktılar
Olur olmaz söze kulak tıktılar
Hastaya gözyaşı bile döktüler
Görev odasında baldı hekimler.

Göreve çağrılır gece yarısı
Gittiği hastanın kalmaz ağrısı
Uykusu bölünür kızmaz doğrusu
Gece yarısında daldı hekimler.

Dört koldan gelerek kafa yorarlar
Zaten doktor bitmiş hâlâ sorarlar
Kimi zaman hasta onu azarlar
Keder duvarında kaldı hekimler.

Yâ sabır çekerek dönüp giderler
Öfkeyi yutarak cana ederler
Hastası gülerse öyle gülerler
Sabır sularında doldu hekimler.

Kul Sami'yim doktor acısın yazdım
Kalbime gelenle şiiri düzdüm
Suçsuz doktor için cenneti sezdim
Cennet civarında güldü hekimler.

Samettin Şenkaya
(Kul Sami)