Öldü Gönlüm Şiiri - Garib Koçoğlu

Öldü gönlüm öldü gönlüm.
Yaşa başlamadan öldü gönlüm.
Bir söz söyledi vurdu yere.
Yeri görünce öldü gönlüm

Gönül dedim düştüm peşine.
Karıştı benim her türlü işime
Yazıma bahar baharı getirdi kışıma
Zehmeriyi görünce öldü gönlüm.

Aklımı çaldı aldı benden
Düştüm kalkamadım yerden
Vaz geçtim kendim benden
Zılgıtı yiyince öldü gönlüm

Beklerdim ki düşüne karar vere
Beden diri diri mezara gire
Bilmem ki efendi gidişin nere
Yol ayrımına sapınca öldü gönlüm.

Ağlasam göz yaşım yok bitti.
Bir çırpıda terk edip gitti.
Sevgiyi muhabbeti yok etti.
Aşka varınca öldü gönlüm.

Koçoğlum ne garib halin var.
Gelde bu hali birde bana sor.
Tutuştur yokuşa yora bildiğin kadar yor.
Vadiye inince öldü gönlüm.