Öldü Şiiri - Ömür Kara

...Öldü...

Şuramda bir şey tarifsiz acıyor,
Yanıyor,alevlerin ucu bucağı gözükmüyor.
Bir gün yanına geleceğim,sebepsiz.
Hesap sormak olmayacak amacım,
Gayesiz,sensiz,yanına geleceğim.
Rahat olacağım,sen bunu başaramayacaksın.
Gözlerimi,gözlerine dikeceğim,
Bir şeyler söyleyeceğim ama duymayacaksın,
O an benim sesime karşı sağırlaşacaksın belki de.
Görmeyecek beni gözlerin,duymayacak,kulakların.
Soramayacaksın,halimi hatırımı.
Bensizsin artık,ama ben sensiz senin yanına geleceğim.
Gözlerinden düşen yaşları sileceğim,
Ama farkında olmayacaksın.
Hissetmeyeceksin,teninde,tenimi.
Bilinç altına yerleşecek,yaşadığımız her an.
Atamayacaksın,beynini emecek,
Bir sülük görevi görecek,aklındaki ben...

Ben hala seni seviyorum diye haykıracağım,
Bir an kulağında çınlayacak,
seni seviyorum...
Ürpereceksin birden,yığılıp kalacaksın o an.
O kadar isteyeceksin ki;
Beni,benimle olmayı,vakti geri sarmayı.
Geç kalacaksın...
Bir ürperti daha gelecek,
Ayakların yerden kesilecek,bedenin kayacak bir fay gibi.
Gözlerinden akan yaşlar yere düşmeyecek.
Yutacaksın hepsini,içinde saklayacaksın.
Çünkü,Çünkü benden son hatıra olacak o yaşlar.
Ama son kez,akıtıyor olmayacaksın.
Bir daha,bir daha, bir kez daha akacak,
Tekrar,tekrar akacak o yaşlar.

Elini tutacağım,farkında olmayacaksın,
Seni seviyorum diyeceğim,duymayacaksın,
Nefesim saçlarında olacak her an,
Hissetmeyeceksin...
Niye mi?
Seni seven öldü...
Öldü...
...öMüR...