O adamlara acıyorum ki, kötülüğümü görüyorlar hep, kör oldukları için.
O adamlar yanılıyorlar ki, iyi yanlarımı konuşuyorlar hep, beni sevgiden uydurdukları için.
Kendimeyse beni başkalarının gözüyle görüp değerlendirdiğim için acıyorum hep.
2 Ata Ayı,20 - ci il
02.09.98
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta