Ölçülü Sev Şiiri - Durali Acar

Her seni seviyorum dediğimde,
"Ölçülü sev" derdi.
Gülerdim. Sevmenin ölçüsü olur mu diye,
Kendi kendime.
Şimdi oturur karalarım,
Kendi halime...
Ölçüsü var mıydı ki sevginin?
Kaç saat? Kaç gün? Kaç kilometreydi ki;
Kalbin akla mesafesi?
Yada nasıl aanlardın,
Aldığında vereceğin nefesi?
Hiç uymadım bu fikre,
Ama şimdi anlıyorum cümleleri,
Bir ölçü koydum sevgime.
Biliyor musun nasıl seviyorum seni?
Bir çocugun uçan balonuna bakan çaresiz gözleri gibi,
Uçurtması ağaca takılınca çaresiz çırpınan elleri gibi,
Komada yatan hastanın hayatı sevdiği gibi,
Sevdiklerinin dışarda umutla beklediği gibi,
Oruçken iftar vaktini bekler gibi niyetli,
Gözlerim su dolu bardakta,
Nemli nemli...
Çölde serap gören bedevi gibi hayali,
Suya susayan gül,
Gül için öten bülbül gibi,
Bir umut bekleyen kanser hastası gibi,
Geleceğini bekleyen ruh hastası gibi,
Hala sana çarpan bir yürek,
Ağladığımda ıslanan yanaklarım gibi,
Seviyorum seni...
Nasıl? İyi ölçmüş müyüm?
Bendeki sen bedelini...