Ölçüler Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gönlü lekelenen, ruhu kirlenen
Kopar kervanlardan, sürünür gider.
Bir kez yitirdimi ruhunu beden
Her türlü örtüye bürünür gider.

Yürek kirlendimi kan da kirlenir,
Ruh bir kirlendimi can da kirlenir,
Yolcu kirlendimi han da kirlenir,
Kirler ta eşikten görünür gider.

Kirlenmiş ellere eldiven fazla,
Kan kusan ağıza her leğen fazla,
Üşenen insana merdiven fazla;
Basamak görünce erinir gider.

Yorgun kalp çekemez ağır bedeni,
Kör olan göremez gelip gideni,
Akılsız anlamaz olup biteni,
Bir de anlayana yerinir gider.

Cefa çekmeyene hizmet, nimet yok,
Nimet görmeyene elbet külfet yok,
Cahiller indinde ilme minnet yok;
Onlar hep yanlışa imrenir gider.

Cehalet bir yağsız kandil gibidir,
Her cahil dönmeyen bir dil gibidir,
Yabanlık sümüklü mendil gibidir;
Hangi el değerse kirlenir gider.

Akılsız ilimin başında bir bit,
Söküp atamazsın, o kadar sabit,
İlim bir kervandır, cehalet de it,
Ödlekçe ardından ürünür gider.

Canlar feda olsun hünerli dile,
Doğruyu, gerçeği söylerse hele,
Barlıoğlu candır, can verse bile
Binlerce gönüle gömülür gider.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 310-311/412)