Bir muamma zannederdim âlemi
Sanırdım ki, her çile bir kördüğüm
Zerrelere ayırdım her elemi
Nazâr ettim, farklı oldu gördüğüm
Dünya aşkı demir attı dimağda
Tat kalmadı gönül denen o dağda...
Karanlıkda gezindiğim her bağda
Diken idi gül sanıp da derdiğim
Yol bulup da kapısından girince
Gördüm, takvâ bir deryaymış derince
Kokan leşte inci dişler görünce
Abes oldu soru diye sorduğum.
Düşünüp de tefekküre dalınca
Hatam görüp çizgi çektim kalınca
Ölçü Kur´an rehber Resûl olunca
Haklı çıktı haksız sanıp yerdiğim.
Zâhir ile hüküm veren yanılır
İhtimal ki; yanlış, doğru sanılır
Gönül yapan güzel sözle anılır
Bu sonuçtur bir ömürde vardığım.
Kayıt Tarihi : 29.5.2012 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!