Aslında ilk çağ yalınlığı içinde "insan her şeyin ölçüsüdür". Hayat kendisini merkeze almak suretiyle her şeyi kendisinde başlatmıştı. Bu algıya türümüz de dahildi.
Her şeyi kendisine göre kategorize edişte; Güneş onun için doğuyordu. Yıldırım onun tepesine düşecekti. Yer sarsıntısı sanki salt onun için oluyordur.
Her olgu ve olayın merkezinde kendisi vardı. Hatırlarım 1979 da Skaylab uzay aracı atmosferde yanacak şekilde dünyaya düşürülmüştü.
Bir kısım parçalarda yanma tam bitmeden yeryüzüne düşeceği, olasılıkla da Hint okyanusuna düşecekti. Haber günler öncesinde medyada bangır bangır yayınlandı.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta