Aslında ilk çağ yalınlığı içinde "insan her şeyin ölçüsüdür". Hayat kendisini merkeze almak suretiyle her şeyi kendisinde başlatmıştı. Bu algıya türümüz de dahildi.
Her şeyi kendisine göre kategorize edişte; Güneş onun için doğuyordu. Yıldırım onun tepesine düşecekti. Yer sarsıntısı sanki salt onun için oluyordur.
Her olgu ve olayın merkezinde kendisi vardı. Hatırlarım 1979 da Skaylab uzay aracı atmosferde yanacak şekilde dünyaya düşürülmüştü.
Bir kısım parçalarda yanma tam bitmeden yeryüzüne düşeceği, olasılıkla da Hint okyanusuna düşecekti. Haber günler öncesinde medyada bangır bangır yayınlandı.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta