Olayım Şiiri - Mücella Pakdemir

Bir gün hasret çekip ağlayacaksan
Kirpiğinde titrek yaş ben olayım
Yaramı elinle sağlayacaksan
Kanatları kırık kuş ben olayım

Gönlüm derya olmuş, özü de sensin
Son damlaya kadar bırak, tükensin
Çılgın şelâlesin, bentler yıkansın
Sevda çarkındaki diş ben olayım

Rüzgârın olayım deli estiğin
Taşınla toprağın, gezip, bastığın
İpekten yorganın, huzur yastığın
Uykunu bezeyen düş ben olayım

Aşkın bağbanıyım, çektiğim zulüm
Ne diye yeşermez nâzende gülüm?
Çileme râzıyım, vuslat ödülüm
Baharı özleyen kış ben olayım

Yabancı koynunda bahtın mı ola?
Canıma kastetmiş ahtın mı ola?
Eğer çıkar isen dönülmez yola
Başının ucunda taş ben olayım

Gözüme almışım ölümü bile
Yine seviyorum bak bile bile
Kurban gerekirse bir gün Kabil’e
Hançerlere gelen baş ben olayım
Kanlara boyanan döş ben olayım