Olayım Şiiri - Tahsin Melan

Bilirim çırpınır serçe yüreğin
Bırak da göğsüne başım koyayım
Bin cefa çektirip nazla verdiğin
O nadir busenle kölen olayım

Gözlerin ufkumda hasret karası
Fermanım olmuştu kaşın arası
Gamzelerin sanki buse yarası
İste sen yeter ki derman olayım

Zülfünden bir tel ver yadigâr kalsın
Hasretin çöktükçe kokunu salsın
Eğer ben bendeysem çekip de alsın
Bir canım var iste kurban olayım

Suretin goncadır gönlümde açar
Bülbül hasedinden küsüp de kaçar
Yokluğundan bir gün kalırsam naçar
Kuruyan güllere bağban olayım

Gidiyorum işte kal sağlıcakla
Varsa bir pişmanlık gel de kucakla
Ya da sükûtunla sevdanı sakla
Ol mahşer gününde bulan olayım

İş işten geçince kara bağlama
Ahu gözlüm sakın ola ağlama
Başını vursan da sıra dağlara
Bundan gayrı sana yaban olayım

Şüphe yok kapanmaz yürekte yara
Gönlüme nakşolup düşürdün dara
Bu makus aşk ile yansam da nâra
Hasrete savrulan külün olayım

Melanîyem daha sana ne diyem
Döküldü gözümden biçare şebnem
Dil yarası ile çürüdü sinem
Dönersem hak ile yeksan olayım