Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
TEBRİKLER EFENDİM
Çok güzeldi şiiriniz müzik ise onu dahada özelleştirdi tebrikler.
Şehir adsızmış, saklıyormuşuz isimlerimizi en aleni taş yazıta
Künyemiz olacak ya bu aşk, varsın bilmesin hiç kimse
İntihar vurgunu günlerde bir somun ekmek
Bir de demli mi demli sıcacık çay
Küçücük mekanda iki dev yürek
Kumruya bulgur, serçeye buğday misali gülerek
Günaydın derken güne
Ne güzel güller dererdik gözlerimizle
Ah bu ceren bakış
An be an özümde
Ah bu işgal-i tesir tecelli, can paçavra, can eten
…/ İntihar vurgunu günlerde tetiği çekerdi aşk, esmeseydi rüzgar karayelden
ETKİLİ VE NEFİS BİR ŞİİR. GÖNÜL DOLUSU TEBRİKLERİMLE. SAYGILAR...
ahhh kutlarım güzel paylaşımınızı yüreğine saglık
salim erben
'İntihar vurgunu günlerde bir somun ekmek
Bir de demli mi demli sıcacık çay
Küçücük mekanda iki dev yürek
Kumruya bulgur, serçeye buğday misali gülerek
Günaydın derken güne
Ne güzel güller dererdik gözlerimizle '
Rengin Hanım,bu kadarı yetmez mi?Şair yüreğinin sevince nelere muktedir olduğu,svdâya nasıl baktığı bu dört dizede haykırıyor bize şiir şiir...
Gönülden kutluyorum,teşekkürle,hayranlıkla ve saygılarımla efendim,
Ünal Beşkese
'İntihar vurgunu günlerde tetiği çekerdi aşk,
üsta kalemden gerilla varı harika bir paylaşım...
çok güzeldi çook...kutlarım dost yüreği...
farklı bir tarzda ..güzel şiir okudum..kutlarım.
Kişinin/kişilerin ;
Aradıklarını bulmuş olmanın firari gizleri mi, kendisinin saklanması mı aranır yoksa kendi dünyalarını kullanma haklarının bilinmeyen taraflarının sorgulanması mı vardır '0lay yeri inceleme'si uygulanan o çemberin içinde....
Olay yeri inceleme'yi yapan kimdir ve neyi arar yani ...
Ve bulgular ...
Biz bu pencereden baktığımız zaman, denizin gülüp geçtiğini görebiliyorsak eğer gerisi kimin umrunda diyor şairimiz .Ne bullunursa bulunsun incelemede.....
Ve çok güzel söylüyor...
Sayın Rengin Alacaatlı öncelikle çok etkileyici bir fon hazırlayıp üzerine kriminal bir titizlikle dantel gibi sunduğu bu şiiri için emeğinden ve sonra yüreğinden kutlanmalı...Saygı ile ...
Bu güzel şiirinizi sadece bir bayan yorumlamış, o da öylesine,nezaketen gibi olmuş.
Doğrusu bayanları işte bu gibi davranışlarından dolayı anlamak mümkün değildir.
Gülümseyen zamanın günlerinde kalınız.
Kumruya bulgur, serçeye buğday misali gülerek
Günaydın derken güne
Ne güzel güller dererdik gözlerimizle
Ah bu ceren bakış
An be an özümde
Ah bu işgal-i tesir tecelli, can paçavra, can eten
…/ İntihar vurgunu günlerde tetiği çekerdi aşk, esmeseydi rüzgar karayelden
________________
Emeğinize,sevgi/aşk dolu yüreğinize teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 65 tane yorum bulunmakta