Olanlar Oldu Ölenler Öldü Şiiri - Erva Ö ...

Seneler önce gün yüzüne çıkan.
Öğrenilemeyen, görülemeyen günler için ağlanılan
Akan damlaların boşa gitmediği bir nehirmişsin(!)

Ve; nehir sandıklarınız gibi değil, farklı.
Irak görünüp hep yanımda duran
Seneleri bir taş yapıp cebime dolduran
Issız sokaklarda yankılanırken çığlıklar
Bir bulut olup yağmuruyla sesleri dindiren şey.
-Ah, o sen-
Solmuş bir çiçeğe kanıp koklayadurdun dünyayı
Yediverenlerle dolu bahçemizden öteye

Çöllere bahar bir kez gelir,
Gerisi birkaç şiir üfürüğü
Savruluşları bile fark edilmez
Ya da istenmez başkası.
Korku bürümüşken penceremi
Yalnızca odalarda huzurlanıp
Kelimelerle yüzleşiyorum
Ya da şiirlerimdeki yıldızla
Ve yıldız o çakılları aydınlatır.
Kumsallarıma giremez kanlı yengeçler
Tersten ya da düz!

Bilmiyorum, en ufak bir kararı bile
İki taraf da aynı ya da değil
Seslenişler harabemde çınlıyor ki
Bilmiyorum, en büyük yıkılışımı bile
Çocukluk ve belki de ilki
Yığıntıların ilk buruşmuş kağıdı
Bilmiyorum, o şiirin okunuşunu bile

Mürekkeplerin ruhuma dokunması
Ya da ruhundan dizelere çıkışını
Bilmiyorum, başka bir şiiri okumayı bile