Ne tuhaf içini yakan insanın içini söndürebilen tek kişi oluşu.
Yaman çelişki canını okuyanın en kıymetlin oluşu.
Berbat bir acı
Hem en büyük mutluluğu gözleriyle sana baktığında içinde kendini gördüğünde kalbinin yerinde olmadığjnı hissettirişi,aynı gözlerin seni de kendisini de buz dağına çevirişi.
Varlığı huzur yokluğu delirtiyor dediğinin hergün cehennemide yaşatabilmesi. Biz huzur istiyoruz biz çok benziyoruz biz güzeliz son nefese kadar beraberiz derken kışa dönmesi baharın kan kaybından can çekişmesi sevdanın.
Garip değil mi? Biz ayrılamayız derken hergün ayrılık rüzgarlarıyla ölüp ölüp dirilişin.
Ve ne acı dimi. Ona defalarca yenilmiş , boyun eğmiş,kimseye eyvallah etmezken ona teslim olmuşken hiç göze alamadığın kadar cesur hiç olmadığın kadar cömert olmuşken sevdiğini inandıramayışın hep sorguya çekilişi suça delill sayılışları cümlelerinin.
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa
Tabirin sığmaz kaleme
Boğan da su, yaşatan da...
Zıtlıklar arasında niyaz ve isyan paradoksu...
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta