Olamadık Şiiri - Halil Aktaş

Beyazlar içindeydin bugün
Hani melekler olur ya
İşte öyle.
Uzaktan uzatmıştın elini bana.
Sanki iki yabancı gibi…
Bir şeyler kırıldı, döküldü yüreğimden.
Acıdı kalbim, burkuldu midem yine
Yazık, arkadaş da olamamıştık.
Ben demiştim sana değil mi?
Bak, işte çıkmıştı dediklerim.
Olabilseydik keşke,

Bütün içtenliğinle
O gelen arkadaşı, kucakladın ya sen,
Öyle kucaklansaydım. Yeterdi yüreğime.

Fırtınalar koptu içimde durduramadım
Kasırgalar savurdu sevgi tohumlarımı
Saçıldılar.
Bir hüzün kapladı içimi.
Durduramadım içimde savaşları
Kırdı döktü ne varsa…
Parçalara böldü, her şeyi
Bütün o parçalarımı toplamaya çalıştım.
O kadar zor geldi ki bu sızı,
Bir kaç damla yaş süzüldü gönlüme

Parçalandı yüreğim,
Veda ettim, sessizce sana.
Yürüdüm bilmediğim bir yöne
Herkeslerden uzağa sesiz ve sensiz yere
Kaçtım gittim sığındım. Bir bahçe duvarına
Sildim gözyaşlarımı, kimse görmesin diye…
Ama susturamadım gönlümdeki feryadı
Gözyaşlarım isyanda…
Ve ben durduramadım...