Olağan Öyküler Şiiri - Latif Memiş

Bir şeylerin tükendiği
Noktadır adın
Bir şeylerin başladığı
Bakışlarında olağan öykülerin.

Yaşam sinmiştir satırlarına
Kelimelerin anlatır görünmezliğimizi
Karanlıklarımız sende
Sen ise tutkulu yalnızlıklarda.

Adın zamana sinmiştir
Silip atamazsın yüreğindekileri
Atsan unutturamazsın
Aşkın kol gezdiği kapılardaki hüznü.
Unutulmuş zamanların
Anlaşılmaz kelimelerine
Bir ad bile bulamazsın.

Omuzlarında bir yaşam taşıyorsundur
Karanlık kaldırımların gizlerini
Ve ayrılıklar sırdaştır gölgelerine.

Bir gün yaşamdır
Elini uzatır tutarsın; kaybolur
Bir gün ise ölüm
Soluğunu hisseder
Ulaşamaz, ama kopamazsın.

Kimseler bilmez
Anlayamazlar içinin fırtınalarını
Bir gölge gibi süzülen hissedişleri.

Bilirsin ve yanı başındadır anlamları
Elini uzatır tutamazsın
Haykırsan duyuramazsın.

Bazen anılar
İnsanlardan bile güzeldir
Bu yüzdendir ölüleri sevişin.

Sendedir gizemi yaşamların
Bakışlarındadır doğan çocukların elleri
Gözleri, dudakları
Adları geleceğe adanmış
Kaç öyküyle anlatılmış kimbilir
Sımsıcak sevgisi yüreklerinin

Bir gün karanlığa boyanmış
Karanlığın bedeni kesilmişsindir
Ne aydınlığından yüzümüz
Ne beyazlığından ellerimiz
Görünür yokluğunda zamanın

Seni karanlık bir sokakta
Karanlık sözlerde alçakça yargılar
Ama asla anlatamazlar acısını
Kurtulamadığın ayrılıkların.
Yine de dimdik başın
Yaşam bu dersin içten içe.

Çiğ damlası olmuş
Bir çiçeğin yüreğine düşmüşsündür
Her şafağın ışıltısıyla
Yüreklenip büyümedesindir
Ne yaşamlar sorgular seni
Ne sen sorgularsın yaşamın anlarını.

Berrak ve ışıltılı yüreğin
Bir gözyaşı kadar içten ve saf
Kalırsın belleklerimizde.

Anlamadan sorgular
Ve asla anlatamazlar
Anlık unutkanlıkların içinde
Milyonlarca yıllık koşularımızdan
Döndüğümüz insanlığımıza.

Çağlar açar umutlarımız
Öfkemiz yüzyıllara bedel
Dokunuşlarımız aşk
Yüreklerimiz gelecek yağar
Görünmezliğimize.