Günlük işlerin hengamesine öyle bir kaptırdı ki kendini;
gülmeyi unuttu.
Yaşamak için didinirken yaşamayı unuttu.
Uzun yola çıkarken ki ilk heyecanını unuttu.
Unuttu sevgiliden gelen kırmızı rujlu sevda mektubunu posta kutusunda.
Platonik aşklarını yeşil işlemeli heybede, duvarda unuttu.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta