Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel ,harika bir şiir sizi duyarlılığınız ve bu güzel şiirinizden dolayı yürekten kutluyorum.iyi bir şairsiniz ve her türlü övgüye layıksınız tebrikler
Mükemmel bir şiir okudum,kaleminize sağlık.
Varolun.
elif ay-yıldız
Kalpleri yıkadı zemzemin suyu
Birleşti İslâm’la Türklerin huyu
Düşmanına dahi kazmadı kuyu
İman birliğinde birleşsin Türkçe
dünyanın aydınlığı, Müslüman Türkler sayesinde olmuştur. ne Avrupa, ne Rusya, ne ABD, ne AB... bize yar olamaz. çünkü domuzdan post, düşmandan dost olduğu görülmemiştir.
şiirinize 10 puan benden saygılarımla.
'Avrupa Birliği kalmalı rafta'
siddetle karsi cikilmali Millet olarak ama,ne hikmetse kolumuzu verdik bütün organlarimiza hükmediyorlar !
simdi organimizin zerresini alamiyoruz geri...
Bende harfiyyen katılıyorum...
Unutma ha keser döner sap döner
Kurduğun paravan ruhunla yanar
Gün gelir, Avrupa, birliğin söner
Sonra canına can ararsın Türkçe
Kültürlerde varsa eğer çelişki
Kusur kalma kuramayız ilişki
Özütürk, özüne döner her kişi
Olacaksa bir ad; birliğin Türkçe
eyvallah değerli gönül dostu eyvallah tadında bir şiir okudum yüreğine sağlık tebrikler selamlarımla
Yaşadığımız şu günlerde ne kadar iyi geldi bu güzel şiiriniz.
Küreselleşme adı altında girmiş olduğumuz değişim sürecinde, bazı kesimler tarafından dil ve kültür erozyonu yaratılmaya çalışılıyor.
Bazı sözde aydın kesimlerin dilimize yabancı kelimeleri sokma çabaları, Dilimiz kuralları dışında konuşma tarzları, özellikle çocuklarımız ve gençlerimize (Türkiye'nin geleceği) aşılanıyor. ..
Şiiriniz, gerek bilerek, gerek bilmeyerek son günlerde yaşadığımız dil erozyonunu, ustaca dile getirmiş.
Ayrıca, birlik olacaksa Avrupa değil, Türk birliği olmalı..Adı da Türkçe olmalı diyen şaire tebrikler.
tebrikler kaleme...sevgiler.
Duyarlı şiir..güzel dizeler...kutlarım...
Kardeş kültüründe kutlu coğrafya
Hududu yeniden çizilsin Türkçe
Avrupa Birliği kalmalı rafta
Bilmece yeniden çözülsün Türkçe
Avrupa Birliğinin bize bir fayda sağlayacağını sanmıyorum... Bizim bize faydamız olsun yeter...
Birbirimize bir sahip çıkabilsek...
Saygımla
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta