Değmiyorsa dilin ayakucuna zorlama boşuna onunda bir nedeni var
sevmiyorsa ırkını bırak şu teni kömüre boyasan yine boşuna
Acılar mutluluğu aratıyorsa üzme kendini bir neden arayıp durmasana
sen güldüğün günün kıymetini bilemedin ki şimdi isyanlar edip ağlamak boşuna
Dert çok kıymet bilen yok ne parsın gazele döktüğüm sözler çok elden ne gelir gidenler gelmez seversin bilmez acılar ölmez yaşar gidersin ömrün oldukça günü yettikçe
Coştum yine Karapınar gibiyim olana değil olacağa dua edeyim
Olan olmuşken çekip gitmeyi senden öğrenmektense günümü idam edip geceyi söküp giderim...
Tek tabancayım ne sana can verecek kudretim var ne yaratana isyan gücüm yarını güçlü kıldım duamla yürürüm ölüme tebessümüm yaşayana hoşça kal deyişim bitişim değil başlangıcımdır...
Zennehar Yılmaz
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.