Olabilseydik Şiiri - Ozan Efe

acılara bürünmüş
hüzünlü gözleri
her an
ağlayacakmış gibi

tadı tuzu
bırakmadılar
tuttular bir yerde
hep kanattılar

hep kanattılar
yüreğimizi
sakladık onca
acıyı kederi

analar
bacılar
yar
kızımız

sızımız
sızılatıp
durduğumuz
yorduğumuz

güldürmedik
yüzyıllardır yüzünü
eksildik bir fazla
aldılar elimizden

aldılar elimizden
sevgimizi
umudumuzu
yüreğimizi

töreledik
turaladık
yok saydık
mirası bile çok gördük

eksik etek
saçı uzun
aklı kısa
kaşık düşmanı

kurtuluşumuzun
elinde olduğunu unuttuk
canımız yanınca
'anam, allah' dedik

sürekli alışkanlık halinde
yedekledik kötekledik
insan yönünü unuttuk
ayağına cennet serdik

acılara bürünmüş
ceylan gözleri
yaşlara bürünmüş
dinmeyecekmiş gibi

ağladıkça
çağladıkça
dağladıkça
bağladıkça başımızın üzerinde

gününde bari yanında
olabilseydik
adam olabilseydik
kadın olabilseydik

050309 denizli