Olabilir misin? Şiiri - Oğuzhan Çil

Senelerdir kullanılmayan bir sokağa girdim
Her adımında bana olan özlemini haykırıyordu
Bende yürüyerek seni anlattım kaldırımlara
Bir sitenin duvarına pusarak ağladılar
Sana olan özlemimi duyan kediler
Peki sen söyle, duyanlar ağlarken hisseden ne yapsın?

Sokağın ucundan başka bir sokağa döndüm
Montumdan içeri işleyen soğuk bir rüzgar esiyordu
Bende, sokağın başından ucuna kadar bir şiir okudum
Soğuktan korunmak için
Her kelimesinde bir damla kokun vardı sanki
Zaman durdu, rüzgar kesildi.Gökyüzünde yüzünü oluşturdu bulutlar.
İçimde olmayan, eksik bir parçamın soğuğuyla titredim
Peki sen söyle, hangi şiir koruyabilir beni içimdeki buzuldan?

Yolun sonuna varmıştım
Denize birkaç metre ötede bir noktaya oturdum
Dalgaların sesindeki huzuru dinlerken düşlere kapılıp gezindim derin sularda
Denizin renginde,rüzgarında sen vardın bu akşam.

Otururken öylece, bir kenarda usul usul
Açıklarda bir gemide bir yüreği işittim, içi özlemle doluydu
Ellerinde bir kitap,özgürlüğün diyarında ruhunu yaşatıyordu
Benimkiyse sende kalmış, sokaklarda sebepsizce dolaşıp duruyorum

Şimdi, ruhunu kaybetmiş bir insan sıfatıyla soruyorum
Olabilir misin?
Bir dalganın sesindeki huzurum
Bir kitabın sayfasındaki özgürlüğüm
Her şiirimin hecesindeki özlemim
Olabilir misin?