İnsan içindeki kini nefreti.
Atmayınca insan ola bilirmi.
Hayırlı bilgiyi hoş muhabbeti.
Satmayınca insan ola bilirmi.
Dürüst olup öz bilmezse özünü.
Haramlardan sakınmazsa gözünü.
Haklıyı hak bilip hakkın sözünü.
Tutmayınca insan ola bilirmi.
İnsan muhabbeti insana ilaç.
Komşu komşusunun külüne muhtaç.
Komşusu aç ise kendiside aç,
Yatmayınca insan insan ola bilirmi.
Köşk sarayı yaptın sanma kendini.
Yatın, katın gönderilmez kabrine.
Dertlinin derdini kendi derdine,
Katmayınca insan ola bilirmi.
Ey Binali,koy kem bilsin el seni.
Sen arif ol, ara seni, bul seni.
Bİl mevlayı, mevla bilsin, kul seni.
Yetmeyince insan insan ola bilirmi.
14,01,2007
Binali KılıçKayıt Tarihi : 3.11.2007 21:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!