Bir hânede aç uyuyan bulunsa,
Onu, Ömer duyar idi ol vâkit.
Öz nefsinin rızkın kesip verirdi,
Muhtaç yeyip doyar idi ol vâkit.
Aç gezerdi, aslâ şekvâ eylemez;
Karnına taş koyar idi ol vâkit.
Adâleti, mahlûkâta şâmildi,
Kurt, kuzuyu sayar idi ol vâkit.
İmtiyaz yok, taviz vermez haksıza,
Bay-u gedâ ayar idi ol vâkit.
Konuşunca, nûr saçardı etrafa,
Gönle huzur yayar idi ol vâkit..
Kayıt Tarihi : 1.2.2007 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!