"ol"uşum Şiiri - İsmet Anik

Ervah-ı alemde Bezm-i Elest'te
Akd'eyleyip HAK'ta buldum kendimi
Nefsim benliğime hakim olalı
Bir avuç balçıkta buldum kendimi

Bahçede bayırda kırmızı sarı
Nebatta çiçekte buldum kendimi
Günde bin çiçeği gezince arı
Bal olup petekte buldum kendimi

Dünya sıram gelmiş olmalı ki HAK
"Ol"dedi Alak'ta buldum kendimi
Yoktur Naziri ve Şeriki mutlak
Bağ ile göbekte buldum kendimi

Çift oluklu Abı hayat gölgede
Şefkatli kucakta buldum kendimi
Hangi mevsim bilmem hangi bölgede
Göz açtım kundakta buldum kendimi

Hayat dediğimiz dünya telaşı
Coşkulu ırmakta buldum kendimi
Salkımsöğüt dibi bir çeşme başı
Hayaller kurmakta buldum kendimi

Yanan mı yakan mı anlayamadım
Aşk denen ocakta buldum kendimi
Çok uyaran oldu dinleyemedim
Kendimden ırakta buldum kendimi

Yıkık duvardaki taşa bel verip
Yılları saymakta buldum kendimi
Acıyla tatlıyı birlikte karıp
Sabırla yutmakta buldum kendimi

Geceler uzadı dertler uzadı
Sabaha yatakta buldum kendimi
Günbegün yaklaştı dünya azadı
Çamdıya bakmakta buldum kendimi

Son kez doğan güneş batmadan önce
Sefere çıkmakta buldum kendimi
Çiseliyor gibi inceden ince
Yanağa dökmekte buldum kendimi

Zaman başımdaki yeli dindirdi
Sararan yaprakta buldum kendimi
HAK geldiğim yere geri döndürdü
Ahiri toprakta buldum kendimi