Sen yokken ben sensiz yaşamayı öğrendim...
Bir olmayı... Kendim olmayı öğrendim...
Acılarımla yaşamayı öğrendim.
Oysa beni daha fazla acıttın Sen.
Bana ağlamayı reva gördün.
Seni seviyorum dedin demesine
Lakin Ruhumu çok incittin SEN.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta