Sen yokken ben sensiz yaşamayı öğrendim...
Bir olmayı... Kendim olmayı öğrendim...
Acılarımla yaşamayı öğrendim.
Oysa beni daha fazla acıttın Sen.
Bana ağlamayı reva gördün.
Seni seviyorum dedin demesine
Lakin Ruhumu çok incittin SEN.
Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Devamını Oku
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta