Yaşa! Gözlerinde sönmüş ışığınla.
Görmekteyim uçuşan bu kanatları,
Ölmüş ruhların ıstırabında.
Öl! Görmek için her çırpınışı karanlığında,
Ölmek için her ölümü tat, çırpınışı karanlığında kanatlarımın.
Doğmak için her yaşamı
ve yeniden görmek için toz olmuş ölüm tekrar tekrar buluncaya dek yaşamı.
Doğ! Yeniden şu arada.
Işığın süzülürken kanatlarında
Tanrım! Onları kıramaz mısın?
Dönmesinler diye tekrar karanlığa.
Yeniden! Her sey bir döngüye girer.
Onsuzlukta ışığın pahası, bilenmezken içine giren.
Bu da nedir diyemeden. Her parıltıda yeniden...
Mirac Ufuk Öz
Kayıt Tarihi : 27.1.2022 21:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mirac Ufuk Öz](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/27/ol-dog-ve-yeniden.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!