Aşk ile dolu kalptir insanı insan yapan
Gönül tarlam kurudu bende ki çöl diyorsun
Yollarıma kurduğun söyle kaçıncı kapan
Sen bende yaşıyorken bana git öl diyorsun
Nasıl koparacağım senle gönül bağımı
Yollarında harcadım bu gencecik çağımı
Şaşırıp kalmazmıyım solum ile sağımı
Sen bende yaşıyorken bana git öl diyorsun
Gitmesi kolay ama ölmeyi başaramam
Kalbimi orta yerden bölmeyi başaramam
Gözlerimde yaş varken gülmeyi başaramam
Sen bende yaşıyorken bana git öl diyorsun
Hala sana yangınım su dökmede sönmesin
İçimdeki duygular bir nefrete dönmesin
Bırak kulaklarımda çınlasın dursun sesin
Sen bende yaşıyorken bana git öl diyorsun
Kayıt Tarihi : 27.3.2017 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!