Ol deyince Var olan

Sessizliğin ötesinde bir nida,
"Ol" dedi, var oldu âlem, hep Hû’da.
Karanlıkları yaran nur,
O’nun emriyle açıldı sır kapılar.

Yıldızlar sükûnetle döner devranda,
Bir hükümle başlar hayat cihanda.
Gözlerimizin görmediği alemler,
O’nun lütfuyla bilinir, seherlerde.

"Ol" dediğinde titrer zaman,
Zerreden arşa yayılan bir ferman.
O’na yönelen her gönül bilir,
Ki varlık, yalnız O’nunla dirilir.

Biz neyiz ki, toprak kadar aciz,
Bir nefes kadar kısa, yine de aziz.
Her an şükürle boyun eğen,
O’ndan geldik, yine O’na dönen.