“Ol” da Sen’in, “Yol” da.
Bir/din, öyle bildik.
Farkına varıp ölebilmek,
Ve taşınabilmek için içimize, düşündük.
Olurken “Ol”duk bu yol da.
Terlemeden övündük.
Övünebilmek için bile dövündük.
Öyle ya: nasıl olsa biz BİRİZ!
Bir nefeslik Y/ollarına düşürüldük bu Y/ol’da.
İç karanlıktan Dış aydınlığa.
Bir ağızdan Tükürüldük/Düştük.
Medetinden nasip eyle ya Rabb! Hep ol da
Ne olur “OL” için nurun dan BİR İZ…
Kayıt Tarihi : 16.1.2006 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!