Yedikçe Şiiri - Uğur Musab Şahin

Her gün bilerek yeriz ömrümüzü,
Yedikçe artar yeme iştahımız
Yalnız toprak doyurur, gözümüzü
Doymadan acıkır, çıkarken canımız.
Cesaretle yaşamayan, esaretle ölür.
Tevazu birliğe, bencillik küfre götürür.
El öpenin boynu uzar, başı eğilir beyler
“İnsan arttıkça, insanlık azalır” derler.
Gözler söze ağlar, sözler gözü dağlar
Zalim diz çöker, mazlum ayağa kalkar.
Terk etmezsen gururu, o da terk etmez.
Tilki post dan geçer, huydan geçmez.
Sen kendini geliştir ki, başkasını eleştir.
Ya İte kaka ötele, ya çek bük de birleştir.
Savaşın galibi, barışın mağlubu olmaz.
Doğru yolda yürüyen, yükü ağır bulmaz.
Gözü açık bir şeyi, gönlü her şeyi görür.
Ya alçak gönüllü, ya alçaklığa gönüllüdür.
Bir görüşte değil, her görüşte âşıktır yar.
Aşka içini dökenin, döktüğünü toplamak var.
Ömür iki nefes, alınan verilen de emanet
Ya yalanla oyalar, ya gerçekle yaralar niyet
Her şeyin sonu var, yeniden başlamak için.
Bak cennet ucuz, cehennem pahalı niçin?
Ruh vefasız, bedene “hoşça kal” demiyen.
Belki ona kavuşma özlemi, ortaklığı bitiren.
2010