Ol Dedi! Bana Şiiri - Mehmet İslami

Dostuma giderken başımı eğen
Hüsnü tevâzuyla dol; dedi bana
Rahı müstakimde seyrân ederken
Ene’yi çürüten ol; yol; dedi bana

Hâtiften bir nidâ geldi; dediki
Afvı mağfiretim sonsuzdur; bilki
Tevbe ederekten rahmeti bulki
Her fiilde fail dil; dedi bana

Böylece aczimden dökülen yaşım
Haramdan sakındım ağrımaz başım
Nerde? Sensin diyen benim gardaşım
İyi gün dostunu sil; dedi bana

Acep neden benim ufkum toz-duman?
Her hâlimde Sana etmişim imân
Recâi Bârimsin tutmuşum güman
Mağfiretim sonsuz bil; dedi bana

Dert çeken hastaya derdinde dermân
Lütfetip Buyurdun: BENDENDİR FERMÂN
Hakk-bâtıl ayırın, meczedip karman
İşte budur sâlih kul; dedi bana

ÎLM U LEDÜNNİ’ye daldığım zemân
Görünce; diledim senden el emân
Cennet çün dünyâya verdiğin nizâm
Gördüğün esrârlı hâl; dedi bana

Gördüğüm erenler hepten muzdarip
Görür görmez ye’se düştü bu garip
Dedimki Hâlimi arzedem varıp
Teessürü bırak gül; dedi bana

Dergâhtaki erler PİR’le tanışır
Dille değil Hâlleriyle konuşur
Mükedderlik yoktur şafak tan ışır
Senliği parçala böl; dedi bana

Dost dosttan dâveti beklemeyendir
Dostunu kendine nefsi edendir
Dosttan önce promleme gidendir
Böyle sadık dostu bul; dedi bana

İlâhî Hikmeti göreyim dedim
Ğaibi esrara ereyim dedim
Erenler cemine gireyim dedim
Nerde? senden kalan kül; dedi bana

Kapı eşiğinde durmak istedim
Şeyhi girer iken görmek istedim
Hatamı; hediye vermek istedim
Hamlara, kapalı yol; dedi bana

Rızâi Barîye erişmek içün
Ervâhı âlemde görüşmek içün
Ben; bendeki benle vuruşmak içün
Pişmemişlik sende fûl; dedi bana

Hevâi hevesin eştiği kuyu
Bana ikrâm etti zehirli, suyu
Yakardım ben senin kulunum deyû
Kırılmaz tuttuğun dal; dedi bana

Sabredenler küpten taştı dediler
Küfrî engelleri aştı dediler
Bu hâle şeytanda şaştı dediler
Hablûllâhı tutan kol; dedi bana

İSLÂMİ: ELLÂH’dan başka, kimsesiz
Olduğun içindir sakin ve sessiz
Ebî cedde karşı şeksiz şüphesiz
Âsil, NESL-İ CEDİD döl; dedi bana